Współpraca na rzecz zdrowych systemów oceanicznych

Jeśli kiedykolwiek obudziłeś się wcześnie, aby wędrować po straganach na targu rybnym, możesz utożsamić się z moim uczuciem oczekiwania na SeaWeb Seafood Summit. Targ rybny wydobywa na powierzchnię próbkę podwodnego świata, której nie można zobaczyć na co dzień. Wiesz, że niektóre klejnoty zostaną ci objawione. Rozkoszujesz się różnorodnością gatunków, z których każdy ma swoją własną niszę, ale razem tworzą znakomity system.

SeaWeb Seafood Summit pokazał siłę kolektywu w zeszłym tygodniu w Seattle, gdzie prawie 600 osób zaangażowanych w zrównoważony rozwój owoców morza spotkało się, aby zastanowić się, ocenić i opracować strategię. Wyjątkowa okazja do interakcji z różnymi zainteresowanymi stronami – przemysłem, biznesem, organizacjami pozarządowymi, rządem, środowiskiem akademickim i mediami – zgromadziła uczestników z 37 krajów. Omówiono kwestie od łańcucha dostaw po praktyki konsumenckie, nawiązano kontakty i ustalono kolejne cenne kroki.

Być może największym przesłaniem było kontynuowanie trendu w kierunku współpracy, promowanie zmian na dużą skalę i w szybkim tempie. Temat warsztatu przedkonferencyjnego „współpraca przedkonkurencyjna” to klejnot koncepcji. Mówiąc najprościej, konkurenci współpracują ze sobą, aby podnieść wydajność całego sektora, popychając go w kierunku zrównoważonego rozwoju w znacznie szybszym tempie. Jest siłą napędową efektywności i innowacyjności, a jej realizacja wskazuje na mądre uznanie, że nie mamy czasu do stracenia.  

Współpraca przedkonkurencyjna jest z powodzeniem stosowana między innymi w wyzwaniach związanych z certyfikacją rybołówstwa, zarządzaniem chorobami w akwakulturze i paszami alternatywnymi. Ponad 50% firm z globalnego sektora hodowlanego łososia współpracuje obecnie przed konkurencją w ramach Global Salmon Initiative, aby skierować branżę w kierunku zrównoważonego rozwoju. Sektor filantropijny stworzył grupę Sustainable Seafood Funders, aby wspólnie skupić się na kluczowych kwestiach zrównoważonego rozwoju rybołówstwa. Osiem największych na świecie firm z branży owoców morza utworzyło Seafood Business for Ocean Stewardship, grupę współpracy zaangażowaną w realizację najważniejszych priorytetów w zakresie zrównoważonego rozwoju. Chodzi o mądre wykorzystanie ograniczonych zasobów; nie tylko zasoby środowiskowe i gospodarcze, ale także zasoby ludzkie.

Główna mówczyni otwierająca, Kathleen McLaughlin, Prezes Fundacji Wal-Mart oraz Starszy Wiceprezes i Dyrektor ds. Zinwentaryzowała również niektóre z naszych najbardziej palących problemów: nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (IUU), przełowienie, pracę przymusową, bezpieczeństwo żywności oraz odpady pochodzące z przyłowów i przetwarzania. Niezbędne jest dalsze poczynienie postępów, zwłaszcza w zakresie pracy niewolniczej i połowów NNN.

Kiedy my (światowy ruch na rzecz zrównoważonego rozwoju rybołówstwa) rozważymy ostatnie pozytywne zmiany, na które zwrócono uwagę na konferencji, możemy wskazać przykłady szybkich zmian i kibicować sobie nawzajem, aby utrzymać naszą zbiorową stopę na pedale gazu. Identyfikowalność w przemyśle rybnym prawie nie istniała aż do około sześciu lat temu, a my już przyspieszamy od identyfikowalności (gdzie został złowiony) do przejrzystości (jak został złowiony). Liczba projektów doskonalenia rybołówstwa (FIP) wzrosła ponad trzykrotnie od 2012 r. Po wielu latach zasłużenie negatywnych nagłówków na temat przemysłu hodowli łososia i krewetek, ich praktyki poprawiły się i będą się poprawiać, jeśli presja się utrzyma. 

Jako odsetek światowych połowów i globalnej produkcji akwakultury, wciąż mamy dużo wody do pokrycia, aby wprowadzić innych w krąg zrównoważonego rozwoju. Jednak regiony geograficzne, które pozostawały w tyle, rozwijają się. A pozostawienie tłumu „biznesu bez zmian” nie wchodzi w grę, gdy istnieje pilna potrzeba naprawy planety, gdy najgorsi aktorzy psują reputację całego sektora i gdy coraz więcej konsumentów dostosowuje swoje środowiskowe, społeczne i zdrowiem przy zakupach (w USA to 62% konsumentów, aw innych częściach świata ten odsetek jest jeszcze wyższy).

Jak zauważyła Kathleen McLaughlin, jednym z najważniejszych czynników postępu jest zdolność liderów pierwszej linii do przyspieszenia zmiany sposobu myślenia i zachowania. Avrim Lazar, „organizator społeczny”, który pracuje z różnymi grupami w wielu sektorach, potwierdził, że ludzie są tak samo zorientowani na społeczność, jak my na rywalizację, i że potrzeba przywództwa wywołuje cechę zorientowania na społeczność. Uważam, że wymierny wzrost prawdziwej współpracy potwierdza jego teorię. Powinno to dać nam powód do nadziei, że wszyscy przyspieszą tempo stania się częścią zwycięskiej drużyny – tej, która wspiera większy, znakomity system, w którym wszystkie komponenty są w równowadze.