Onze missie om de diepte te verdedigen

Samenvatting van de vergaderingen van de internationale zeebodemautoriteiten van juli

De 28e vergadering van de Internationale Zeebodemautoriteit werd in juli hervat met twee weken Raadsvergaderingen en één week Vergaderingsvergaderingen. De Ocean Foundation was alle drie de weken ter plaatse om onze belangrijkste berichten over financiën en aansprakelijkheid, cultureel erfgoed onder water, transparantie en betrokkenheid van belanghebbenden naar voren te brengen.

Wilt u meer weten over de interne werking van de ISA Council? Bekijk onze Vergaderingen maart afgerond voor een gedetailleerde look.

Wat we leuk vonden:

• Er is geen Mijnbouwwet aangenomen en er is geen deadline vastgesteld voor het afronden van de Mijnbouwwet. Afgevaardigden kwamen overeen om te werken aan het afronden van de ontwerpvoorschriften tegen 2025, maar zonder juridische verplichtingen.
• Voor het eerst in de geschiedenis van de ISA, een discussie over de bescherming van het mariene milieu, inclusief een pauze of moratorium op diepzeemijnbouw werd op de agenda geplaatst. Het gesprek werd aanvankelijk geblokkeerd, maar met een uur tot het einde van de vergaderingen kwamen de staten overeen het punt opnieuw te bespreken tijdens de vergaderingen van de vergadering van juli 2024.
• De landen kwamen overeen om in 2024, zoals elke vijf jaar vereist is, een institutionele herziening van het ISA-regime te bespreken. 
• Hoewel de dreiging van diepzeemijnbouw nog steeds een mogelijkheid blijft, is de weerstand van de NGO-gemeenschap, waaronder The Ocean Foundation, groot.

Waar de ISA tekort schoot:

• De ISA's slechte bestuurspraktijken en gebrek aan transparantie bleef zowel de vergaderingen van de Raad als van de Vergadering beïnvloeden. 
• De voorgestelde pauze of moratorium op diepzeemijnbouw stond op de agenda, maar het gesprek werd geblokkeerd – grotendeels door één delegatie – en er werd belangstelling getoond voor een tussentijdse dialoog over het onderwerp, waarbij de mogelijkheid werd opengelaten om te proberen toekomstige gerelateerde discussies te blokkeren. 
• Belangrijke onderhandelingen vonden plaats achter gesloten deuren, verspreid over meerdere dagen en agendapunten.
• Aanzienlijke beperkingen werden op de media geplaatst - de ISA beweerde de media te verbieden kritiek te uiten op de ISA - en waarnemers van ngo's en wetenschappers woonden de vergaderingen bij. 
• De ISA Council slaagde er niet in de juridische maas in de wet van de "twee jaar regel" te dichten waardoor de industrie zou kunnen beginnen.
• De bezorgdheid bleef groeien over de invloed van potentiële mijnbouwbedrijven op het besluitvormingsproces van het secretariaat en het vermogen van de Autoriteit om zowel onafhankelijk als in het beste belang van de wereldwijde gemeenschap te handelen. 

Lees hieronder meer voor een overzicht van het werk van TOF bij de ISA en wat er gebeurde tijdens de vergaderingen van de Raad en de Vergadering.

De Ocean Foundation werkte aan een moratorium zowel binnen als buiten de vergaderzalen, hield formele opmerkingen op de vloer en sponsorde het Sustainable Ocean Alliance Youth Symposium en de gerelateerde kunstshow. Bobbi-Jo Dobush, TOF's DSM-leider, sprak met een groep van 23 jeugdactivisten, bijeengeroepen door Ecovybz en Sustainable Ocean Alliance uit heel Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, over financiële en aansprakelijkheidskwesties met DSM, en de huidige stand van de ontwerpregelgeving. 

TOF's Maddie Warner sprak tijdens de vergaderingen van de Raad over de huidige lacunes in de ontwerpverordeningen en besprak hoe de verordeningen niet alleen niet klaar zijn voor goedkeuring, maar momenteel een standaardpraktijk voor aansprakelijkheid negeren. Ze wees ook op de noodzaak om een ​​milieuprestatiegarantie te behouden (een reeks fondsen bestemd voor het voorkomen of herstellen van milieuschade), om ervoor te zorgen dat zelfs als een aannemer faillissement aanvraagt, er middelen beschikbaar blijven voor milieuherstel. Na de aandrang van TOF om Underwater Cultural Heritage (UCH) in overweging te nemen tijdens de ISA-bijeenkomsten van maart 2023, en meerdere tussentijdse bijeenkomsten onder leiding van de Federale Staten van Micronesië, in de aanloop naar de bijeenkomsten in juli, was er een uitgebreide discussie over de vraag of en hoe houd rekening met UCH. Deze gesprekken werden persoonlijk voortgezet tijdens de bijeenkomsten in juli, met actieve TOF-deelname, het aanbieden van bijdragen inclusief UCH in baseline-enquêtes en als onderdeel van de noodzaak om te blijven werken aan hoe UCH het beste kan worden opgenomen in de ontwerpvoorschriften.

De ISA Council (week 1 en 2)

Tijdens lunchpauzes gedurende de week kwamen de staten bijeen in informele besloten discussies om twee besluiten te bespreken, een over de regel van twee jaar/wat als-scenario, die afliep vlak voor het begin van de zittingen van de Raad in juli (Wat is het wat als alweer? Er achter komen hier), en de andere op een voorgestelde routekaart/tijdlijn voorwaarts.

Veel staten voerden aan dat het concentreren van discussies over wat te doen als een werkplan voor toekomstige mijnbouw werd ingediend, belangrijker was dan het besteden van beperkte vergaderdagen aan een tijdlijndiscussie. Uiteindelijk werd er op de laatste dag laat in de avond parallel over beide documenten onderhandeld en uiteindelijk werden beide documenten aangenomen. In de besluiten bevestigden de staten hun intentie om door te gaan met het uitwerken van de mijnbouwcode met het oog op voltooiing tegen het einde van 2025 en het einde van de 30e sessie, maar zonder toezegging (Lees het besluit van de Raad over de regel van twee jaar hier, en de tijdlijn hier). In beide documenten staat dat er geen commerciële mijnbouw mag worden uitgevoerd zonder een ingevulde mijnbouwcode.

Het Metaalbedrijf (de toekomstige mijnwerker op de zeebodem achter de poging om de industrie groen licht te geven) ging ervan uit dat in juli de start van diepzeemijnbouw zou zijn, maar er werd geen groen licht gegeven. De ISA Council slaagde er ook niet in de juridische maas in de wet te dichten waardoor de industrie kon beginnen. Dit betekent dat de dreiging van diepzeemijnbouw blijft een mogelijkheid, maar de weerstand van de NGO-gemeenschap, waaronder The Ocean Foundation, is groot.  De manier om dit te stoppen is door middel van een moratorium, en daarvoor zijn meer regeringen nodig in de zaal van de ISA-vergadering, het hoogste orgaan van de ISA, om de oceaan te beschermen en discussies te stimuleren om deze destructieve industrie te voorkomen.

Montage (week 3)

De ISA Assembly, het orgaan van de ISA dat alle 168 ISA-lidstaten vertegenwoordigt, heeft de bevoegdheid om een ​​algemeen ISA-beleid vast te stellen voor pauze of moratorium op diepzeemijnbouw. Een discussie over de bescherming van het mariene milieu, met inbegrip van een pauze of moratorium op diepzeemijnbouw, stond voor het eerst in de geschiedenis van de ISA op de agenda, maar het gesprek werd geblokkeerd – grotendeels door één delegatie – in een beweging die leidde tot op de voorgrond de bestuurlijke tekortkomingen van de ISA, een orgaan dat bedoeld is om de diepzee te beschermen voor het gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid. 

Een uur voor het einde van de vergadering werd een compromis bereikt waarbij de landen het eens werden over een voorlopige agenda voor de vergaderingen van juli 2024 met daarin een discussie over het behoud van het mariene milieu, met het oog op een moratorium. Ze kwamen ook overeen om een ​​institutionele herziening van het ISA-regime te bespreken, zoals vereist om de vijf jaar, in 2024. De delegatie die het gesprek had geblokkeerd, toonde echter interesse in een tussentijdse dialoog over het opnemen van het moratorium op de agenda, waarbij de mogelijkheid werd opengelaten om te proberen een bespreking van het moratorium volgend jaar te blokkeren.

De beweging voor een pauze of moratorium op diepzeemijnbouw is reëel en groeit, en moet formeel worden erkend in alle ISA-processen. Het is van cruciaal belang dat deze kwestie op de ISA-vergadering onder haar eigen agendapunt wordt behandeld, waar alle lidstaten een stem kunnen hebben.

Deze bijeenkomst markeert een volledig jaar sinds The Ocean Foundation een officiële waarnemer van de ISA werd.

TOF maakt deel uit van een groeiend aantal maatschappelijke organisaties die zich hebben aangesloten bij discussies op de ISA om aandacht voor het mariene milieu en degenen die ervan afhankelijk zijn aan te moedigen, en staten te herinneren aan hun plichten om rentmeesters van de oceaan te zijn: het gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid .