Musisz iść wzdłuż autostrady

Projekt ten jest finansowany przez Shark Conservation Fund i National Geographic Society.

Ryba drobnozębna to jedno z najbardziej zagadkowych stworzeń na Ziemi. Tak, to ryba, ponieważ wszystkie rekiny i płaszczki są uważane za ryby. To nie jest rekin, ale płaszczka. Tyle że ma bardzo unikalną cechę, która odróżnia go nawet od promieni. Ma „piłę” – lub, mówiąc naukowo, „mównicę” – pokrytą zębami po obu stronach i wystającą z przodu ciała.

Ta piła nadała mu wyraźną przewagę. Piła drobnozębna przepłynie przez słup wody, używając gwałtownych pchnięć, które pozwalają mu ogłuszyć zdobycz. Następnie obraca się, aby podnieść ofiarę pyskiem — który, podobnie jak promień, znajduje się na spodzie ciała. W rzeczywistości istnieją trzy rodziny rekinów i płaszczek, które używają pił jako przydatków myśliwskich. To sprytne i skuteczne narzędzie do żerowania ewoluowało trzy razy. 

Rostra piły również była przekleństwem.

To nie tylko osobliwość, którą od tysiącleci rozkoszowały się różne kultury, podobnie jak kość słoniowa czy płetwy rekina. Sieci też łatwo je usidlają. Ryba piła jest tak rzadka, że ​​nie nadaje się jako źródło pożywienia. Jest bardzo chrzęstny, co sprawia, że ​​ekstrakcja mięsa jest bardzo brudna. Nigdy nie dość liczna, ale teraz rzadka w całym swoim zasięgu na Karaibach, trudno jest znaleźć rybę drobnozębną. Chociaż istnieją miejsca nadziei (części oceanu, które wymagają ochrony ze względu na dziką przyrodę i znaczące siedliska podwodne) w Zatoce Florydy, a ostatnio na Bahamach, niezwykle trudno jest je znaleźć na Atlantyku. 

W ramach projektu pt Inicjatywa ratowania ryb karaibskich (ISCS), Fundacja Ocean, Shark Advocates International, Ochrona Wybrzeża Havenworth przynoszą dziesięciolecia pracy na Karaibach, aby pomóc znaleźć ten gatunek. Kuba jest głównym kandydatem do znalezienia takiego, ze względu na swoje ogromne rozmiary i niepotwierdzone dowody od rybaków wzdłuż 600 mil północnego wybrzeża.

Kubańscy naukowcy Fabián Pina i Tamara Figueredo przeprowadzili badanie w 2011 roku, podczas którego rozmawiali z ponad setką rybaków. Znaleźli rozstrzygające dowody na to, że piły były na Kubie, na podstawie danych połowowych i obserwacji wizualnych. Partner ISCS, dr Dean Grubbs z Florida State University, oznaczył kilka ryb piły na Florydzie i Bahamach i niezależnie podejrzewał, że Kuba może być kolejnym miejscem nadziei. Bahamy i Kubę dzieli tylko głęboki kanał wodny — w niektórych miejscach szeroki na zaledwie 50 mil. W wodach kubańskich znaleziono tylko dorosłe osobniki. Tak więc powszechną hipotezą jest to, że wszystkie ryby piły znalezione na Kubie migrowały z Florydy lub Bahamów. 

Próba oznaczenia piły to strzał w ciemno.

Zwłaszcza w kraju, w którym żaden z nich nie został naukowo udokumentowany. TOF i kubańscy partnerzy uważali, że potrzeba więcej informacji, zanim będzie można zidentyfikować miejsce, w którym można podjąć próbę ekspedycji tagowania. W 2019 roku Fabián i Tamara rozmawiali z rybakami udającymi się tak daleko na wschód, jak Baracoa, dalekowschodnia wioska, w której Krzysztof Kolumb po raz pierwszy wylądował na Kubie w 1494 roku. Dyskusje te nie tylko ujawniły pięć rostr zebranych przez rybaków na przestrzeni lat, ale pomogły wskazać, gdzie znakowanie może być próbowanym. Odosobniony klucz Cayo Confites w północno-środkowej Kubie został wybrany na podstawie tych dyskusji i rozległych, niezagospodarowanych obszarów trawy morskiej, namorzynów i piaszczystych równin - które piły uwielbiają. Według słów dr Grubbsa, jest to uważane za „siedlisko piły”.

W styczniu Fabián i Tamara całymi dniami kładli długie liny z rustykalnej, drewnianej łodzi rybackiej.

Po pięciu dniach prawie niczego nie złowionych, wrócili do Hawany ze spuszczonymi głowami. Podczas długiej jazdy do domu otrzymali telefon od rybaka z Playa Girón na południu Kuby, który wskazał im rybaka w Cardenas. Cardenas to małe kubańskie miasto nad zatoką Cardenas. Podobnie jak wiele zatok na północnym wybrzeżu, uznano by go za bardzo łowiący ryby.

Po przybyciu do Cardenas rybak zabrał ich do swojego domu i pokazał im coś, co zachwiało wszystkimi ich uprzedzeniami. W dłoni rybak trzymał małą mównicę, znacznie mniejszą niż wszystko, co widzieli. Wygląda na to, że trzymał nieletniego. Inny rybak znalazł go w 2019 roku podczas opróżniania sieci w zatoce Cardenas. Niestety, rybka była martwa. Ale to znalezisko dałoby wstępną nadzieję, że Kuba może gościć populację ryb piły. Fakt, że znalezisko było tak świeże, był równie obiecujący. 

Analiza genetyczna tkanki tego młodego osobnika i pozostałych pięciu rostr pomoże ustalić, czy kubańskie piły są po prostu oportunistycznymi gośćmi, czy też częścią rodzimej populacji. Jeśli to drugie, jest nadzieja na wdrożenie polityki rybołówstwa w celu ochrony tego gatunku i ścigania nielegalnych kłusowników. Nabiera to dodatkowego znaczenia, ponieważ Kuba nie postrzega ryb piły jako zasobu rybnego. 

lewe zdjęcie: Dr Pina wręcza świadectwo uznania rybakowi z Cardenas, Osmany'emu Toralowi Gonzalezowi
Prawe zdjęcie: Dr Fabian Pina odsłania okaz Cardenas w Centrum Badań Morskich Uniwersytetu w Hawanie

Historia piły z Cardenas jest przykładem tego, co sprawia, że ​​kochamy naukę.

To powolna gra, ale to, co wydaje się być małymi odkryciami, może zmienić nasz sposób myślenia. W tym przypadku świętujemy śmierć młodego promienia. Ale ten promień może dać nadzieję swoim rówieśnikom. Nauka może być niezwykle powolnym procesem. Jednak rozmowy z rybakami dają odpowiedzi na pytania. Kiedy Fabián zadzwonił do mnie z wiadomością, powiedział mi: „hay que caminar y coger carretera”. W języku angielskim oznacza to, że musisz iść powoli po szybkiej autostradzie. Innymi słowy, cierpliwość, wytrwałość i niesłabnąca ciekawość utorują drogę do wielkiego znaleziska. 

To odkrycie jest wstępne i ostatecznie może nadal oznaczać, że piły kubańskie są populacją wędrowną. Daje to jednak nadzieję, że kubańskie ryby piłokształtne mają się lepiej, niż kiedykolwiek sądziliśmy.